کد مطلب:106830 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147

حکمت 130











[صفحه 536]

(به هر كس كه چهار چیز را دادند، از چهار چیز محروم نشده است: كسی را كه توفیق دعا داده اند از روای حاجتش ناامید نكرده اند، و كسی را كه مامور به توبه كرده اند، از پذیرش آنان ناامید نساخته اند، و كسی را كه دستور استغفار داده اند از آمرزش محروم ننموده اند و كسی كه خدا را سپاس گوید از فزونی نعمت محروم نگردد). سیدرضی می گوید: (گواه این سخن امام (ع) در قرآن مجید است آنجا كه خدای متعال درباره ی دعا می فرماید: ادعونی استجب لكم و درباره ی استغفار می گوید و من یعمل سوء او یظلم نفسه ثم یستغفر الله یجد الله غفورا رحیما و درباره ی شكر می فرماید لئن شكرتم لا زیدنكم و در مورد توبه می گوید: انما التوبه علی الله للذین یعلمون السوء بجهاله ثم یتوبون من قریب فاولئك یتوب الله علیهم و كان الله علیما حكیما.) چهار مورد اول اگر از روی خلوص انجام گیرند، هر كدام باعث آمادگی نفس برای پذیرش صورت رحمت الهی از طرف صورت آفرین می گردد. دعا زمینه برای پذیرش، توبه باعث قبولی و از بین بردن اثر معصیت و گناه، استغفار برای آمرزش و سپاسگزاری زمینه برای فزونی نعمت است. و شواهد و قراین خدایی بر طبق اقتضای عمل انسانی، گویای به آن است.


صفحه 536.